برنامه نویسی به زبان سی پلاس پلاس

معرفی:

سی پلاس پلاس (++C) یکی از محبوب ترین زبان های برنامه نویسی، در سال 1979 میلادی توسط  بی‌یارنه استراس‌تروپ (Bajarne Stroustrup) در آزمایشگاه‌های بل (Bell Labs) ساخته شد. زبان برنامه نویسی ++C توسط برنامه نویسان بسیاری برای عملکردهای مختلفی استفاده میشود که میتواند شامل سیستم‌های پایگاه داده و غیره باشد. این زبان قبلا برای برنامه‌های سیستم مانند سیستم عامل ها، کامپایلر ها و غبره به کار برده می شد.

ویژگی های  ++C :

زبان برنامه نویسی ++C یک زبان برنامه نویسی بسیار ساخت یافته به شمار می آید که همانند زبان اسمبلی به کاربر اجازه نزدیکی به سخت افزار و دستگاهای جانبی را می دهد. این زبان برنامه نویسی به عنوان یک زبان سطح متوسط معرفی شده، که به معنای داشتن قابلیت ها و مزیت های سطح بالا و سطح پایین است.

 ++C یک زبان پربازده و وابسته به ماشین میباشد، یعنی برنامه نوشته شده به زبان ++C بر روی یک رایانه، بر روی رایانه ای دیگر بدون هیچ خطایی اجرا می شود. ++C زبانی حساس به بزرگی و کوچکی حروف است.  این زبان همچنین تسهیلات برنامه نویسی مدولار را فراهم میکند، به عبارت دیگر ما توانایی تعریف تابع های خود را در ++C دارا می باشیم . ++C از مفهوم برنامه نویسی شی گرا مانند انتزاع، کپسوله سازی، چند ریختی و غیره نیز پشتیبانی میکند.

کتابخانه استاندارد ++ C :

توابع داخلی ++C در کتابخانه استاندارد ++C تعریف شده اند‍‍؛ به طور مثال توابع ورودی و خروجی در کتابخانه استاندارد"iostream" تعریف شده است. بنابراین، برای استفاده از یک تابع ورودی مانند "cin" فایل سرایند "isotream" را باید در برنامه قرار داد. انواع داده ها، رشته ها، فایل ها و غیره همگی در کتابخانه استاندارد ++C تعریف شده اند. 

نحو  اساسی ++C :

++C یک زبان برنامه نویسی قابل انعطاف میباشد  که دارای ساده ترین نحو است. یک برنامه ++C شامل بخش های زیر است:

• راهنما پیش پردازنده
• تابع ()main 
• عبارات ++C (بدنه برنامه)

راهنما پیش پردازنده:

راهنما پیش پردازنده همچنین شناخته شده به عنوان راهنما کامپایلر، مانند یک دستورالعمل داده شده به کامپایلر قبل از اجرای برنامه در نظر گرفته می شود.

 " <include <conio.h #" یک نمونه از راهنما پیش پردازنده است.

تابع ()main :

هر برنامه ++C  باید دارای یک تابع ()main و یا متدی از جایی که اجرای برنامه  ++C شروع می شود داشته باشد. هنگامی که یک برنامه ++C  اجرا می شود، ابتدا کنترل وارد بدنه تابع ()main شده و عبارات را اجرا می کند. معمولا کلمه void قبل از نام تابع ()main نوشته می شود‌، به صورت :()void main. این کلمه (void) به معنی پوچ است و زمانی که آن قبل از هر تابع نوشته شود، به نوع داده بازگشتی آن تابع تبدیل میشود؛ این بدین معناست که تابع هیچ مقداری را برنمیگرداند.

عبارات ++C :

عبارات ++C دستورالعمل ها برای انجام یک کار مشخص هستند. هر عبارت ++C باید با یک نقطه ویرگول به پایان رسد.

نحو  اساسی برنامه ++C :

نحو اساسی یک برنامه ++C  که شامل راهنما پیش پردازنده، فایل های سرایند،تابع ()main و عبارات ++C در تابع اصلی می باشد، به صورت زبر است:

نحو  :

# include <iostream>

# include <conio. h>

using namespace std;

void main ()

{

cout<<“Hello World”;

getche ();

}

خروجی:

Hello World

در مثال بالا، دو خط اول راهنما پیش پردازنده نامیده می شوند؛ که شامل فایل های سرایند برای اجازه استفاده از توابع ورودی و خروجی در برنامه به کاربر و ارائه دستورالعمل به کامپایلر می باشد.سپس  خط بعدی به کامپایلر می گوید که از فضای نام std استفاده کند. پس از آن در جایی که اجرای برنامه شروع می شود تابع ()main را داریم. در داخل تابع ()main ما عبارات ++C  که خروجی آن چاپ یک خط است را داریم.

منابع کمکی ++C :

Tutorialogy’s C++ Tutorial

Certiology’s C++ Tutorial